مقایسه عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی دو سطح متفاوت بیماری در مردان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بعد از یک دوره فعالیت هوازی در آب

بیماری مولتیپل اسکلروزیس از شایع ترین بیماری های سیستم اعصاب مرکزی است؛ این بیماری بر جنبه های مختلفی از زندگی افراد اثر می گذارد،مولتیپل اسکلروزیس اثرات منفی هم روی سلامت جسمانی و هم روانی دارد. به طور کلی هدف از این تحقیق مقایسه عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی دو سطح متفاوت از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بعد از یک دوره فعالیت هوازی در آب است. جامعه آماری این تحقیق، مردان مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس خراسان رضوی بودند. از جامعه آماری تعداد 40 نفر با درجات بالا و پایین توانایی به عنوان نمونه آماری به صورت هدفمند با میانگین قد59/1، وزن 45/65 و سن70/ 29 سال انتخاب شدند. سطح توانایی جسمانی آنها توسط مقیاس ناتوانی جسمانی توسعه یافته کورتزکه (edss) اندازه گیری سپس در چهار گروه ،گروه تجربی با درجه بالا (10 نفر) گروه کنترل با درجه بالا(10 نفر) گروه تجربی با درجه پایین (10 نفر) و گروه کنترل با درجه پایین(10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تجربی در یک دوره برنامه تمرین در آب به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته به مدت45 دقیقه ) شرکت کردند. قبل و بعد از پروتکل تمرینی، عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب با مقیاس ناتوانی جسمانی توسعه یافته کورتزکه (edss) و پرسش نامه کیفیت زندگی (fams.version2)ارزیابی شد. با استفاده از آزمون t وابسته و t مستقل، داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که فعالیت هوازی در آب بر عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی بیماران ام اس با درجه پایین و بالای بیماری تاثیر دارد(001/0 p=) و تفاوتی بین دو سطح از نظر تاثیر برکیفیت زندگی وجود ندارد(72/0 p=) ولی از نظر تاثیر بر عملکرد حرکتی تفاوت مشاهده شد (019/0 p=). بنابراین می توان نتیجه گرفت که یک دوره فعالیت هوازی در آب روش مناسبی برای افزایش عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس در سطوح بالا و پایین است. اما تاثیر این روش برای عملکرد حرکتی در بیمارانی که در سطح بالا قرار داشتند، بیشتر بود، هر چند که کیفیت زندگی هر دو گروه را به یک اندازه بهبود بخشیده بود.